یک دقیقه بایست.. از صفحه نمایش تا قلب ما: با هم ما قاطعانه با زورگویی سایبری مقابله می کنیم
به گزارش دبی توییتر به نقل از خبرگذاری امارات الیوم، پدیده آزار و اذیت سایبری به یکی از پدیده های بسیار گسترده در جوامع ما به ویژه در میان کودکان و نوجوانان تبدیل شده است. شاید بهتر باشد که آن را «وحشیگری الکترونیکی» بنامیم، زیرا تأثیر آن فراتر از آسیب صرف است و به آسیب جدی می رسد. این پدیده از صفحه نمایش ما می خزد تا درد و ترس را در روح قربانیان القا کند. به زبان ساده، آزار سایبری استفاده از دنیای دیجیتال و فناوری های آن برای آسیب رساندن عمدی و مکرر به دیگران است. این رفتار شامل بسیاری از اشکال رفتار آزاردهنده مانند افترا، آزار و اذیت، جعل هویت، طرد، هک، سایبری، عکاسی غیرمجاز، جاسوسی و فریب است.
دلایل زیادی پشت شنیع این جنایت وجود دارد که برخی از آنها پیچیده هستند، برخی از آنها به میل به اثبات خود و کنترل دیگران، حسادت یا انتقام مربوط می شود. برخی از مردم نیز به عنوان نوعی سرگرمی و پر کردن خلأ به زورگویی متوسل میشوند، اما خطرناکتر این است که بسیاری از زورگویان ممکن است متوجه نشوند که کاری که انجام میدهند یک جنایت وحشیانه است که طبق قانون مجازات میشود. زورگویی سایبری در جوامع ما رفتاری بیگانه و غیرقابل قبول است، زیرا پیامدهای جدی سلامتی، روانی و اجتماعی دارد.
آمارها در جوامع عربی حاکی از آن است که پدیده آزار و اذیت اینترنتی در بین کودکان و نوجوانان رو به افزایش است و اشکال مختلفی به خود می گیرد. نمونه دردناک آن اتفاقی است که اخیرا در یکی از کشورهای عربی رخ داد، جایی که یک دانش آموز به دلیل قلدری وحشیانه ناشی از بیماری پوستی که از آن رنج می برد، جان خود را گرفت.
چنین حوادثی باید همه ما را از خواب بیدار کند و ما را متوجه جدی بودن آزار و اذیت سایبری و تأثیرات روانی عمیق آن کند.
جوامع آموزشی و موسسات آموزشی در جهت افزایش آگاهی نسبت به خطر این بلای خانمان سوز گام های متعددی برداشته اند، اما این پدیده همچنان در حال افزایش است و قربانیان آن در حال افزایش است که نیازمند همبستگی کل جامعه از خانه و مدرسه و رسیدن به سطح جهانی است. کل جامعه، با آموزش دانشآموزان و معلمان، و گنجاندن اصول اخلاق دیجیتال و رفتار مثبت در برنامههای درسی مدارس، ایجاد کانالها و بسترهای امن برای گزارشدهی و پشتیبانی، و ارتباط مؤثر بین والدین و مدرسه.
استادیار، گروه علوم کامپیوتر و فناوری اطلاعات، دانشکده مهندسی، دانشگاه ابوظبی